قبلة اينجا آسمان است

اينجا طلائيه است. سكوتي عجيب، نه بر فضا، كه انگار بر تك تك اعضاي كاروان حكم‌فرماست. همه چيز ساده. همه جا خاك. آهنگ آرام و محزوني كه دل را مي‌لرزاند همه جا به گوش مي‌خورد. آهنگي كه خودم و بعضي ديگر براي گوشي‌هايمان انتخاب كرده‌ايم و انگار دلمان مي‌خواهد هميشه دلمان بلرزد! آهنگي كه هر لحظه دلت مي‌خواهد يكي آن ميان فرياد بزند: «گم‌گشتة ديار محبت كجا رود؟»گوشه‌اي روي پلاكاردي نوشته شده است: «به آستان مقدس شهداي مظلوم طلائيه خوش آمديد». بعضي از همين حالا قبل از گذر از سردر، كفش‌ها را . . .

بقیه در ادامه مطلب